туя изумрудная 50-60 см. Саженцы высшего класса!

Tuje mają od 49-60 cm wysokości, są wspaniale ukorzenione, zostały wychodowane w szkółce z 25 doświadczeniem.

Tuje szmaragd powinny być sadzone co 76 cm, wtedy znakomicie stworzą szczelną barierę przed wiatrem, światem zewnętrznym, a nawet chronią przed spalinami.

Żywotnik zachodni ‘Szmaragd’ to stara, sprawdzona odmiana, chętnie uprawiana w europejskich ogrodach. Wyselekcjonowano ją w Dani w 1950 roku. Uchodzi za odmianę wytrzymałą na niekorzystne czynniki zewnętrzne, np. mróz. Dorasta do około 6 m wysokości. Charakteryzuje ją szybko wzrost: po 10 latach osiąga około 2,5 m wysokości.

Pokrój tui Szmaragd jest regularny, stożkowy. Ma szmaragdowozielone łuski (zmodyfikowane liście). To zazwyczaj wyróżnia żywotnik sadzony w kompozycjach krzewiasto-drzewiastych z innymi gatunkami i odmianami iglaków.

Czy tuję Szmaragd należy ciąć?

Tuja ‘Szmaragd’ jest o tyle wygodną odmianą, że praktycznie nie wymaga cięcia. Ma naturalny, atrakcyjny, zwarty pokrój. Nie należy ciąć jej wierzchołka dopóki nie osiągnie oczekiwanej przez nas wysokości. Cięcie czubków można wykonywać w celu rozrostu bocznych pędów, ale nie jest to wymagana czynność przez tej odmiennie tuji. Należy jednak przez pierwsze kilka lat otrzepywać z młodych roślin  śnieg. Zalegający śnieg może doprowadzić do uszkodzenia drzewka.

Jak podlewać tuję Szmaragd?

Najważniejszy, niestety czasem bagatelizowany zabieg pielęgnacyjny to podlewanie.

Rośliny należy podlewać w czasie długo utrzymującej się suszy. Młode żywotniki po posadzeniu podlewa się regularnie. Jesienią krzewy zaleca się obficie podlać. Co istotne – rośliny zimozielone, w tym tuję ‘Szmaragd’, podlewa się także zimą. W tym przypadku zabieg jest sporadyczny (np. 2-3 razy). Wybiera się mniej mroźne, a najlepiej bezśnieżne dni. Zimowe podlewanie ogranicza ryzyko wystąpienia suszy fizjologicznej.

Jak nawozić tuję Szmaragd?

Nawożenie tui Szmaragd to sprawa indywidualna, dobór nawozów jest elastyczny. Warto przyjąć zasadę, że wiosną podaje się dawkę nawozu z większą zawartością azotu, a latem – nawóz z potasem, który poprawia krzewienie, przygotowuje rośliny do zimy i zwiększa odporność (na suszę). Nawozy „jesienne” u iglaków zaleca się stosować najpóźniej pod koniec lata.