Мастика, Mastika, "Слёзы Хиоса" (лат. Pistacia lentiscus) молотая смола 10г

Mastyks, Mastika, "łzy Chios" (łac. Pistacia lentiscus) żywica mielona 10 g firma NANGA

To grecka żywica, którą można zaparzać jak herbatę, zrobić z niej nalewkę lub żuć jak gumę a nawet stosować jako kadzidło. Podczas topnienia wydziela rześki, świeży zapach żywiczno-cytrusowy.

Mastyks to żywica pochodząca z drzewa Pistacia lentiscus, które rośnie naturalnie w krajach śródziemnomorskich, a najpowszechniej uprawiane jest na greckiej wyspie Chios. Wyspa ta słynie z produkcji mastyksu, dlatego żywicę tę nazywa się czasami „łzami Chios”. W południowej części wyspy mieszczą się Mastichochoria, czyli wioski, w których zbiera się mastyks. Jest ich 20. Na wyspie znajduje się również muzeum mastyksu utworzone w 2016 r., gdzie można poczytać o produkcji, zastosowaniu i historii tej żywicy.

Topniejący mastyks wydziela typowy dla żywic zapach wilgotnych kamieni z cytrusową nutą. Żywicę tę można łatwo rozpoznać po wyglądzie. Jej grudki są przezroczyste i połyskujące, a w kolorze bladożółte lub bezbarwne. Można je z łatwością zetrzeć, wydzielają wtedy żywiczny zapach. Można je także włożyć do ust i potrzymać chwilę, a następnie pożuć – zachowują się wtedy jak guma do żucia. Są łagodne i nieco „drzewne” w smaku.

Mastyks pozyskuje się robiąc nacięcia w korze głównych gałęzi drzew i zbierając wyciekające krople na specjalnie przygotowane podłoże. Żywicę następnie suszy się w cieniu, a potem ręcznie myje i sortuje. Zbiory trwają od czerwca do września.

Mastyks posiada zadziwiająco dużo zastosowań. Jest surowcem spożywczym i farmaceutycznym, a ponadto służy to wyrobu lakierów i werniksów. W starożytności był jedną z pierwszych gum do żucia. Dziś jest składnikiem greckiego likieru o nazwie Mastiha, ciastek, cukierków, deserów, gum i rozmaitych słodyczy, a niekiedy nawet sera. Stosowany jest ze względu na swoje cechy teksturotwórcze i aromat. W medycynie tradycyjnej mastyks był środkiem na dolegliwości trawienne, o czym pisał grecki lekarz Dioscurides około 2 tysiące lat temu. Współczesne badania wskazują na właściwości przeciwdrobnoustrojowe mastyksu oraz na możliwości jego zastosowania w przypadku choroby wrzodowej żołądka wywołanej przez Helicobacter pylori.