Grzegorz Tkaczyk. Niedokończona gra (książka)

• Autor: Dariusz Faron, Grzegorz Tkaczyk, Wojciech Demusiak
• Wydawnictwo: Sine Qua Non
• Rok wydania: 2017
• Oprawa: miękka
• Liczba stron: 288
• Format: 14.0 x 20.5 cm
• Numer ISBN: 9788365836137
• Kod paskowy (EAN): 9788365836137
• Kategoria: Książki > Literatura piękna > Biografie > Sportowcy

Książka "Grzegorz Tkaczyk. Niedokończona gra" - opis

Szczera, zabawna, sentymentalna, zakulisowa...

Patriotyczne przemowy motywacyjne Bogdana Wenty, Michał Jurecki naśladujący klakiera, Mariusz Jurasik, który zaginął w Pałacu Prezydenckim, kucharz Sławek Szmal i wielka impreza z siatkarzami po odpadnięciu z turnieju olimpijskiego.

Kto mógł pokazać reprezentację piłkarzy ręcznych od kuchni lepiej niż jej kapitan? Grzegorz Tkaczyk opowiada o rewolucji, jaką przeszedł szczypiorniak w Polsce, zdradza kulisy zdobycia wicemistrzostwa świata i szuka przyczyn olimpijskiej porażki w Pekinie. Ale nie tylko. W swojej opowieści prowadzi nas przez niebezpieczny warszawski Targówek lat 80., najlepszą ligę świata oraz wielkie mecze reprezentacji i Vive aż do najbardziej dramatycznego finału Ligi Mistrzów w historii.

Przez całą karierę "Młody" zawsze mówił to, co myślał. Tak samo jest w tej książce. Tkaczyk nie omija najtrudniejszych dla siebie tematów, po raz pierwszy opowiadając o rodzinnym dramacie, który sprawił, że mimo zakończenia kariery jego gra toczy się dalej.

"Przez lata jako reprezentacja Polski rozegraliśmy wiele ważnych meczów nie tylko na boisku, ale też w związkowych korytarzach. Zanim osiągnęliśmy sukces, przebyliśmy długą drogę pełną awantur, absurdów i upokorzeń. Cieszę się, że ktoś wreszcie odsłonił kulisy walki złotego pokolenia polskiej kadry szczypiornistów o normalność".

- Bogdan Wenta

"Pierwszy raz spotkaliśmy się na wakacjach w Grecji i od razu zostaliśmy kumplami. Mimo obowiązków utrzymujemy regularny kontakt. Grzesiek był świetnym zawodnikiem, przede wszystkim jest zaś fantastycznym człowiekiem".

- Robert Lewandowski

"W reprezentacji szczypiornistów urzekło mnie to, że gdy Grzesiek jako kapitan mówił: Wstajemy i idziemy do hotelu, nie było ani chwili zawahania, wszyscy wstawali i szli gęsiego. Tam naprawdę funkcjonowało hasło - jeden za wszystkich, wszyscy za jednego".

- Krzysztof Ignaczak